Spartaanse onderhandelingen

De Grieken hebben het niet verleerd. In plaats van 300 Spartanen die de Perzen moesten tegenhouden, werden er nu nog maar twee Grieken uitgezonden om de Eurogroep en de opgelegde bezuinigingen
van zich af te slaan. En dat lukte ze toch aardig.

De gehele EU was erop gespitst om de onderhandelingen met Griekenland af te ronden. Maar de
Europese ministers van Financiën vroegen zich stilletjes af of ze bezig waren een deal binnen te
halen of dat ze om de tuin zijn geleid door de heren Varoufakis en Tsipras. Jeroen Dijsselbloem die overigens een tweede termijn voorzitter mag zijn van de Eurogroep, bleef tot het laatste moment
streng en argwanend, zo vermaanden de Zuid-Europese landen hem.

Ook de ECB vroeg zich openlijk af of de ministers van financiën bakzeil zouden halen. In de top van de Centrale Bank liepen de zorgen over de steungelden hoog op nadat nog geen zeven dagen nadat het ELA (nood-) programma aan Griekse banken werd verhoogd met 700 miljoen, Griekenland netjes 450 miljoen afloste aan het IMF. Het éne gat werd met het andere gevuld.

Schrapen
De Griekse regering eiste de kas van alle overheidsinstellingen op wegens een "urgente en niet voorziene noodzakelijkheid" meldde de Griekse Staatscourant. Tsipras hoopte op ongeveer 3 miljard kasgeld waarmee de ambtenarensalarissen en pensioenen moesten worden betaald, alles werd uit de kast getrokken om de Eurogroep zo lang mogelijk op te houden. Met het referendum heeft Tsipras nog maar eens duidelijk gemaakt dat het volk daar achter staat.

Eigen belang
Het duo wist dat de EU graag de geldkraan opendraait, omdat er anders een Grexit op de loer licht. Zelfs zo graag dat de Grieken voorwaarden kunnen stellen en angst voor een default maximaal in de kaart kunnen spelen. De Grieken hadden niets te verliezen, bij een Grexit zijn ze van de schulden af en kunnen ze met een goedkope Drachme de economie weer laten floreren, bovendien kon de Griekse regering dan met de vinger wijzen naar de EU dictatuur. Bij geen Grexit krijgen ze uitstel van betaling en waarschijnlijk deels kwijtschelding na een aantal jaar bewijs van goed gedrag-, behouden ze EU-steun en hoeven ze veel minder te bezuinigen. Allebei goed, een win-win-situatie. De EU had en heeft een probleem, niet de Grieken.

Mario Draghi kon niet inschatten welke gevolgen een Grexit precies zou hebben, hoeveel spanning dat op de markt meebrengt en in hoeverre andere landen ook een exit zullen overwegen. Hij merkte op dat de QE inspanningen ook als doel kunnen hebben om spanningen op te vangen hoewel hij liever economische groei ziet. Hij zal zich ook zorgen hebben gemaakt om de 125 miljard die hij aan de Griekse banken had geleend. De markten houden zich sterk, het lijkt of ze zeggen dat de deal de zorgen kalmeert en de 1.5% Griekse bijdrage in de EU economie toch te verwaarlozen is.

Einde discussie
De bodem van de Griekse kas is uiteindelijk bereikt. De banken zijn gesloten. In de komende maanden moet daarbij in totaal 16 miljard worden afgelost aan het IMF die heeft laten weten geen uitzonderingen te maken voor Griekenland. Tsipras heeft aan het einde van de zeventien uur durende discussie toegegeven, waarop de Eurogroep heeft besloten dat de Europese ministers de geldkraan opnieuw opendraaien. Vroeger werd er bij wanbetaling een oorlog gevoerd, nu vinden er spartaanse onderhandelingen plaats. We gaan vooruit. Hoe dan ook, geschiedenis is er geschreven.

Roger Broekhuizen
Senior Vermogensbeheerder